چای
درختچه و یا گاهی درختی است همیشه سبز و باساقه‌ای پرشاخه و غالباً درهم رفته، با برگ‌های چرمی دارای دمبرگ کوتاه. قسمتی از خاک زراعی رشت و بسیاری از مناطق کوهپایه‌ای شرق و غرب استان که بیش از سی هزار هکتار را شامل می‌شود، گیاه همیشه سبز چای پوشیده است
گیلان با تولید 90 درصد از چای تولیدی کشور، مرکز تولید چای ایران است. در برخی دیگر از نقاط کشور نظیر مازندران نیز چای کشت می‌شود ولی محصول هیچ نقطه‌ای از نظر کیفیت با محصول چای گیلان مخصوصاً لاهیجان قابل قیاس نیست. استفاده از چای به عنوان آشامیدنی گرم با آنکه در ایران سابقه طولانی ندارد، ولی امروزه رایج‌ترین و اساسی‌ترین نوشیدنی مورد نیاز تمام طبقات مردم ایران است.
کشت و صنعت مصرف چای در ایران به یکصد سال می‌رسد. اوّلین مزرعه چای به همت محمّد میرزا ملقب به کاشف السلطنه به سال 1279 شمسی در لاهیجان احداث شد.
به منظور برداشت برگ و بهره‌برداری از بوته‌های چای سه نوع هرس شدید یا کف بر، هرس ملایم یا کمربر و هرس کم یا سرهرس روی آنها انجام می‌شود.
طول دوره برداشت برگ در باغ‌های استان گیلان حداکثر شش ماه در سال، از نیمه اول اردیبهشت تا نیمه اول آبان ماه است. حدود 42 تا 45 درصد از برداشت سالانه در ماه‌های اردیبهشت و خرداد ماه صورت می‌گیرد که چین بهاره نام دارد.
منبع: کتاب گیلان – جلد اوّل- صفحه 386 – جلد چهارم صفحات 161 و 162
