درختی است با تنه‌ای راست و برافراشته و تاجی پرشاخه و گسترده با برگهای چرمی همیشه سبز به ارتفاعی تا 10 متر و برگ‌های متقابل ساده. در خت زیتون ابتدا در آسیای صغیر(ترکیه) شناخته شد و اکنون در اکثر نقاطی که دارای آب و هوای مدیترانه‌ای هستند غرس می‌شود.این درخت پس از چهارسال ثمر می‌دهد. میوه زیتون به صورت‌های مختلف مصرف خوراکی و درمانی دارد.

رودبار گیلان مهم‌ترین محل پرورش زیتون در ایران است. به طوری‌که برای مشخص ساختن این محل از سایر نقاط که رودبار نمام دارند آنرا رودبار زیتون می‌نامند.

 حدود 1215 هکتار نهال و 3759 هکتار درخت بارور سطح پوشش درختان زیتون است که بیست و سه هزار هکتار سطح زیر کشت کشور را در برمی‌گیرد.

کشت زیتون در گیلان از سابقه دیرینه برخوردار است و پایه ‌های زیتون باعمری بیش از نهصدسال را می‌توان در باغ‌های قدیمی شهرستان رودبار  مشاهده کرد.

تمام قسمت‌های زیتون اعم از برگ، ساقه و میوه می تواند مورد بهره‌برداری قرار گیرد. روغن زیتون غیر از مصرف خوراکی مصرف دارویی ضد سم نیز دارد. نیمی از روغن زیتون تولیدی کشور را استان گیلان تامین می‌کند. در عصاره آبی آن برگ‌های زیتون ماده‌ای وجود دارد که موجب کاهش فشار خون می‌شود.

منبع: کتاب گیلان – جلد اوّل- صفحه 432 – جلد چهارم صفحه 162